ساکت اند و سر به زیر
غم رو شونه هاشون
اشک چشماشون روی گونه هاشون
ناله می کنن از غم باباشون
علی علی یاعلی، علی علی یاعلی
اون که شب میومد تک و تنها
روی شونه اش نون و خرما
حالا فهمیدم که کی بوده
اون که شب ها با حال خسته
میومد با روی بسته
